Sedat AKINCI

KÜÇÜK LÜMPEN KAĞIT...

Yazın en sıcak günlerinden birinde,
Nerede ne varsa yakacakmış gibi
Sallıyorken meşalesini Güneş..
Ve dönüyorken salına salına
Ödevini yapmanın onuruyla ekseninde..
Kentin uzak bir köşesinde, bir kooperatif evinde
Yatıyorum sırtüstü, yuvarlak bir masa üstünde....

Yalnız değilim, bir adam bana doğru eğilmiş
Batırıyor elindeki bir şeyi sırayla yüzeyime
(sonradan anladım ki, bu sivri şey kalemmiş)

Karalayıp duruyor yüzümü gözümü karnımı
Canım yanmıyor değil..
Ona sorarsanız çözümü bir sorunun,
Bana sorarsanız bir rezalet, kirletiyor her yanımı

Özgürlük gibi bir şeyden söz ediyormuş..
Henüz kesmeden ağacımı
İşlememişken henüz fabrikada hamurumu
Hüzün gözlü insanlar..
Duyumsamıştım sanki böyle bir şey
Dans ederken ormanda rüzgarlar..

Amaan.
O zamanlar da sevmezdim böyle şeyler düşünmeyi..
Hem özgürlük dediğin nedir ki,
Karışmazsa kimse sana,
Dilediğini yaparsan, gidersen dilediğin yere,
Yeter bunlar bana, zincirli tutsaklık olmasa....
Ahh bir de şu adam kalemi batırıp durmasa...

Ona göre böyle değil sanırım..
Yazdıklarına bakılırsa efendim:
Özgürlük:
Egemen olunmasıymış, doğanın,
Toplumun yasalarına..
Yetenek, eğilim, beğeni
Gelişsinmiş istenildiği gibi..
Karşı konulması değil ama,
Üstünlüğü gerekirmiş bilincin zorunluğa
Ayrıca üretmekmiş özgürlük...
Özgürlük ve zorunluk
Zorunluk ve raslantı
Ona göre, bir eytişimsel bağlantı

Düşününce böyle şeyleri
Daha neler gelir ardından.
Hiç bana göre değil bunlar
Üzerime yazılanlarla değerim artarmış
Özgürlük olmazsa her şey yalanmış

Ben öylece yatarım
Sırtüstü masanın üzerinde
Bir de bu kadar sıcak olmasa..
Ahh bir de
Şu adam kalemi batırıp durmasa....

Sedat Akıncı